ژاپن

در حالی که ژاپن به طور سنتی به عنوان یک کشور بودایی طبقه بندی می شود، واقعیت این است که این کشور به طور فزاینده ای پسا مذهبی شده است. برخی از اعمال بودایی مانند بازدید و نگهداری از قبرهای اجدادی، پوشیدن طلسم های خوش شانس، و ثبت تولد در معبد بودایی محلی ادامه دارد. با این حال، اکثر شهروندان ژاپنی، به ویژه افراد زیر 50 سال، پیروان هیچ دینی نیستند.

در این جامعه به شدت رقابتی، اغلب مذهبی بودن ضعیف تلقی می شود. برخی ژاپن را «یک ابرقدرت بدون قطب‌نمای اخلاقی» نامیده‌اند. یکی از نتایج این دلخوری، نرخ بالای خودکشی، به ویژه در میان جوانان است. سالانه بیش از 30000 نفر جان خود را از دست می دهند.

بسیاری از ژاپنی‌ها جنبه‌هایی از شینتوئیسم، بودیسم، و شیوه‌های غیبی یا جان‌پرستانه را انتخاب می‌کنند و ایمان شخصی خود را بدون نگرانی از تضادها توسعه می‌دهند. تاکید زیادی در این سیستم اعتقادی این است که خدایان در همه جا هستند، از جمله سنگ ها، درختان، ابرها و علف ها.

از آنجایی که تعداد بسیار کمی از مسیحیان در ژاپن هستند، به دست آوردن انجیل و سایر ادبیات مبتنی بر ایمان دشوار است. این واقعیت مربوط به این است که بسیاری از کشیش های فعلی سالخورده هستند اما نمی توانند بازنشسته شوند زیرا کسی نیست که جماعت آنها را به عهده بگیرد.

اکثریت جامعه مسیحی ژاپن را زنان تشکیل می دهند. مردها آنقدر ساعت کار می کنند که برای دین وقت ندارند. این به یک مشکل خودتقویت‌کننده تبدیل می‌شود - وجود تعداد کمی از مردان در کلیسا این تصور غلط را تأیید می‌کند که کلیسا در درجه اول مکانی برای زنان است.